Pustinja magle-Namib

Pustinje na našoj planeti su siromašne,neplodne su,i tu se u izobilju nalazi sunčevi zraka.
Ali u pustom,ljudima gotovo nenaseljenom predjelu na jugozapadu Afrike ne smije se očekivati sunčano vrijeme,jer tu najmanje 100 dana godišnje od Atlantika  duboko u Namib nadziru gusti oblaci magle.
Preko Obale skeleta duva hladan i vlažan povjetarac.
Obalska pustinja koja se prostir otprilike 1 500km od Južne Afrike do Angole uz obalu Atlanskog okeana,ubraja se u najstarije i najsuvlje pustinje na našoj planeti.
Rijeka Kuiseb deli  veliku prazninu (Hotentoti su je nazvali Namib) na dvije negostoljubive polovine:
-na jugu je Dina-Namib
-a na sjeveru Obala skeleta.

Dina-Namib sa svojim visokim lancima dina čine kamenjarom prekrivena ostrvska brda i šljunkovite ravnice.
Veći dio juga je zabrabnjeno područije,zato što se ispod letećeg pijeska nalaze najbogatija nalazišta dijamanata u svijetu.
Sjeverni dio pustinje Namib je praktično neneaseljen i on se završava na zapadu na obali koja ima jeziv i slikovit naziv Obala skeleta.
Mnoge brodske olupine  prekrivaju često magloviti i olujni obalski pojas,a u pijesku se mogu naći izbledjele kosti i ljudske lobanje.
Brodolomci koji se ovde nasukaju nemaju nikakve uslove da prežive.

Mnoge životinjske vrste naseljavaju Namib,a među njima je i crna buba,koja svoju žeđ utoljuje sa kapima rose.
Mali poskok jedva dodiruje vreli pijesak i on ostavlja prepoznatljiv trag,dok se brzo kreće preko dina u potrazi za hranom (gušterima).
Na Rtu krsta sjeverno od Svakopumunda kreću se krznene foke,ali njihovo se krzno ne cijeni već vjekovima.
Ali foke ubijaju i zbog toga što proždiru ribe.
Antilopa orkis kaska kroz dolinu dina Namiba sjeverno ka planinama,gdje ponekad ima jakih olujnih padavina,i one uzrokuju rast biljaka.
Svoju potrošnju vode divokoza (ovu antilopu u Južnoj Africi tako najčešće zovu) ograničen je na egzistencijalni minimum.

Iako u zonama velike jugozapadne Afričke pustinje,koje se nalaze u blizini obale,godišnje pane u prosjeku manje od trideset litara kiše po kvadratnom metru zemljine površine,Namib se smatra pustinjom vlažnog vazduha.
Gusta magla se često stvara iznad hladne benguelske struje,koja prolazi pored obale.
Morski vjetrovi mogu da gone oblake magle do trideset kilometara u unutrašnjost,i tako žednoj flori i fauni daruje malo vlažnosti.
Na površini tla razika u temperaturi  tokom dana i noći je drastična,a zimi temperatura pada čak i ispod tačke smrzavanja,a na dobini od dvadeset do trideset metara je skoro konstantna,ali vlažnost vazduha je najčešće viša nego na površini zemlje.

Zapadni Veliki Erg

 Ispod azurnoplavog suptropskog neba na 78 000km kvadratni prostire se pješčano more Zapadnog Velikog Erga.
Pustinja se na rubovima sve više širi i prodire u plodnu zemlju,a zeleni zidovi od drveća to prodiranje treba da zaustave.
Veći dio najveće pustinje na zemlji je najčešće obučen u taman i od vremena istrošen stjenoviti krš.
Ali u južnom podnožiju Saharskog atlasa,ukrašavaju je zlatne boje velikih pokretnih dina.
Za Albera Kemija,Zapadi  Veliki Erg je bio zemlja beskorisne i nepovratne ljepote.
I ako je francuski pisac rođen u Alžiru,u ovom zlatnopješčanom moru osjećao se kao kod kuće,zato što je volio vjetar i sunce,sile koje tu neograničeno vladaju.
Gotovo vjetar neprestano puše,preko gole zemlje,i on goni pjesak u gustim koprenima,pred sobom kako bi ga nagomilao u visoke dine,i koje stalno mjenjaju svoj oblik.
U dolinama dina,koje se nalze između pješčanih brda,preko dana je neizdrživo vrelo,tu bude tlo zagrijano od 50 do 60°C,pa vrela isparavanja  zamagljuju nebo i razmazuju obrise pejsaža.

Mnogo ljudi zamišljajua Saharu kao beskonačnu oblast dina.
Ali pješčana pustinja ili kako je Arapi nazivaju Erg,zauzima manje od četvrtine ove velike sjevernoafričke pustinje.
Skoro četiri petine njene površine je monotona šljunkovita ravnica,prljavo bijela ulegnuća od soli i ilovače i kršom prekrivene planine i zaravni.
U rastresitom pijesku erga vjetar ima laku zabavu.
Na širokim ravnicama,vjetrovi stalno duvaju iz određenog pravca i tada maogu da nastanu dine koje su visoke od 200-300m.
Dine mogu da budu uzdužne,i one se sa svojim vrhovima skoro pružaju paralelno sa vjetrom ili mogu biti srpaste,čiji su grebeni u obliku polunjeseca poredani  poprečno u odnosu na preovlađujući pravac vjetra.

Ali ako se vazdušna strujanja zbog bregova i planina uskomešaju,ili ako se pravac vjetra često mijenja,leteći pjesak se nagomilava u  zvjezdaste dine ili u dine u obliku piramide,a mogu i u nepravilne tvorevine.
Suva pješčana zrna koja se nalaze na golemom tlu,mogu pokrenuti i slabi vjetrovi.
Oni se tada kotrljaju po površini tla i prave manje ili veće vazdušne skokove i kada udare od tlo pokreću i ostala zrna.
Pješčane koprene često se kreću malo iznad tla,tako da čovjek,koji je na leđima kamile,je od njih uglavnom zaštićen.
Ali kad počne snažna oluja,tada postaje neprijatno i opasno i tada se na sopstvenoj koži može osjetiti uništavajuće prirodne sile.

Pustinjski putnici pričaju o pješčanim i prašnjavim olujama,koje su zahvatale i 400-500km Sahare i koje su gutale čitave karavane.
Velika i teška pješčana zrna,ne mogu dospjeti daleko.
U vlažnoj klimi srednje Europe,dine nastaju samo u zaleđu pješčanih plaža.
 Vreme karavana sa kamila je odavno prošlo.
Sada preko pješčanih pista  prolaze kamioni.
Ali može se sresti nekoliko teško natovarenih kamila koje se probijaju kroz pijesak dina.

Kineski zid

Ogroman zid,koji se kao beskrajna zmija provlači kroz pustinje,doline i brda,Kinezi nazivaju Van li Čangačeng(što znači zid od 10 000lija).
Ali njegovi ostaci su  mnogo stotina kilometara duži nego što mu kaže ime.
Deset hiljada lija je otprilike 5 000km, ali Kineski zid je dugačak 6 250km,preciznije to je Veliki Kineski zid,jer u Centralnom carstvu postoji bezbroj manjih i dobro očuvanih zidova,koji su zajedno dugački           50 000km, što je više duže nego dužina zemljinog ekvtora.
O ovoj građevini se govori u superlativima najveća građevina koja je izgrađena sa ljudskom rukom,najduži odbrambeni bedem svijeta,ali i najveće groblje čovječanstva.
Izgradnja ovog zida trajala je preko dvadeset godina,i nije prgutala samo ogromne svote novca ,nego je i milijone vojnika i seljaka koštalo života.

 Izgradnja zida počela je najkasnije upetom vijekupre nove ere. 
U kini ovu epohu nazivaju "vreme sukobljenih država".
Sedam većih kraljevina bilo je upleteno u stalnu borbu oko prevlasti u Centralnom carstvu.
Kako bi se zaštitile od napada,države koje su posvađane su na posebno ugroženim graničnim mjestima gradile svoje odbrambene bedeme.
Tri sjeverne države Kvin,Zao i Jan,osim toga ,morale su sa zidovima i nasipima da se brane od napada  ratničkih nomadskih plemena.
Po starom kineskom predanju,Veliki zid je dijelo osnivača carstava Čin Ši Huangdija,koji je 221 godine pre nove ere uspjeo da pokori države koje se sukobe i da Kinuujedini u jedno carstvo.
Sjever carstva je bio stalno ugrožen od nomadski naroda,zato je car naredio da se postojeći bedemi i zidovi povežu u jedan,koji bi bio dug preko 2 000km.
Za razliku od starih bastiona,koji su se  sastojali od nasipa i rovova ispod njih,Veliki zid je trebao da bude solidno izgrađeno utvrđenje.

Transport materijala za gradnju po neprohodnom terenu bio je težak.
Zatosu materijal na leđima morali da prenose nosači ili teretne životinje,i materijali su se pomoću ogromnog ljudskog lanca bili prenošeni od ruke do ruke ili su se sa mukom pomoću kotura i poluge prebacivali na odredište.
Zato je se najčešće koristio materijal koji se nalazi u blizini gradilišta npr. u u planinama su se uzimali blokovi stijena,u šumama stabla od bora i hrasta,u dolinama reka ilovača i glina,a na zapadu u pustinji gobi uzimao se pjesak i šljunak,koji se u slojevima naizmjenično nanosio i koji je vezao šiprag.
Vjeruje se da su prvo sagrađene kule,koje se nalaze na rastojanjima od 300 do 500m,i u svakoj je bilo mjesta za pedeset vojnika.
Kineski zid je osmo svjetsko čudo i on se vijuga od Žutog mora,kroz planine i doline do duboko u pustinju Gobi.
Dijelovi zida koji se danas mogu posjećivati i razgledati uglavnom potiču iz epohe Minga od 14-17 vijeka.

Turizam na ovom zidu je odavno postao atrakcija.
Ukupan konpleks badema sastojao se od zida,stražarskih kula i granizona,ali i od kula za davanje signala.
Posle vladavine dinastije Čin 206g p.n.e. zid je u više navrata proširivan i učvršćivan(dinastija Han 206g.p.n.e.-220g.p.n.e. i dinastije Ming1368-1644g.).
Oko 1500g konpleks bedema je bio konačno završen i tako je porastao na dužinu od 6 250km.
Najbolje su očuvani koji su napravljeni od blokova stijena.
Kada je zid dostigao  predviđenu visinu,Zidovi Ming doba su bili visoki 6m,pri osnovi široki 7,6ma pri kruni 6m,dobio je svoj omotač od cigle.
Turisti na ovoj građevini mogu se diviti na različitim mjestima.

Planina Sen Mišel

Božiji zamak u plitkom moru pred normandijskom obalom nekada bi bio hvaljen kao čudo zapadnjačke kulture.Ali međutim on se i danas ubraja u najveće znamenitosti Francuske. Stjenovito ostrvo koje se nalazi na istoimenom zalivu na obali Normandije je više od 1000godina meta hodočasnika i putnika.Planina Sen Mišel se strmo uzdiže iz plitkog mora.nekada je se do njega moglo doći suvih nogu,ali samo dok je trajala osjeka,dok danas to sitno ostrvo sa kontinentom povezuje jedan nasip.Kada je vreme lijepo  samostan krunisana stijena može se vidjeti sa nekoliko kilometara udaljenosti,ali on je često uvijen u oblake magle i tada pri vožnji preko nasipa iznenadno izranja iz magle.Prije nekoliko vjekova ostrvo je pripadalo normandijskom kopnu i tvorilo je stjenovito uzvišenje sa raznim podvodnim nizinama kraj obale.Tada su to ostrvo zvali mon Tomb-Brdo grobova,jer su prema predanju kleti tamo sahranjivali svoje mrtve.Usamljena brdska kupa do koje more dopire u toku plime,tek je početkom osmog vjeka opet našla u svjetlu istorije.
Postoji priča da se biskupu od Avranša Oberu u snu pojavio arhanđeo Mihajlo i on mu je naredio da na Mon Tombu izgradi jednu kapelu.Ali Ober je smatrao da je ova pojava nestvarna i nije uradio ništa.Arhanđel se pojavi i drugi put i opet ništa,kada je se pojavi treći put ponovio je svoju naredbu i  nevernog biskupa udario prstom u glavu.Tda on nije više sunjao u pojavu i 708g je smjesta počeo gradnju kapele.
Ali time niz čuda nije bio okončan,jutarnja rosa je Oberu pokazala obrise fundamenta kapele,krava koju je neko ukrao,ponovo je se vratila na mjesto gdje je trebao biti udaren temelj,jedno je djetence nogom u stranu pomjerio kamenu gromadu koja je preprećila put,i još jednom je se pojavio arhanđeo kokao bi mu pokazao jedan slatkovodni izvor.Ova kapela je posvećena Arhanđelu Mihailu i tako je planina Sen Mišel brzo postala meta hodočasnika.966godine na ostrvu su bendiktinci osnovali opatiju,a pola vjeka kasnije je položen tjemeljac,koji još uvjek kruniše ostrvo.
Ko posjeti plainu Sen Mišel tokom sezone,teško će moći da se divi znamenitostima brda u miru.Kolone hodočasnika i turista guraju  se kroz uske ulice prema opatiji i nazad.Božiji zamak ni u prošlosti nije bio mjesto mira i tišine.Zato je najbolje ovu planinu posjetiti  prije ili posle glavne sezone.Opatija i zgrada samostana i normandijski ostrvski zamak je uz Pariz i versajski dvorac,najposjećenija turistička znamenitost Francuske.

Alhambra-Crveni grad Mavra

Na jednom planinskom ogranku ispod španske Sijera Nevade,nalazi se jedan zamak koji je okružen sa tornjevima,a Arapi su ga nazvali prema boji građevinskog materijala Medinat al-hambra.
Alhambra je spolja neupadljiva,ali  je unutra raskošno ukrašen lavirint od tornjeva,bastiona,veličanstvenih soba,arkada i dvorišta u hladu.
Alhambra je prije sveka bila tvrđava,jer je ona izgrađena u vijeku rekonkiste,kada su hrišćani osvajali poluostrvo.
Ona svoju slavu ne duguje odbrambenim tornjevima,zidovima i bastionims,već bogatoj ukrašenoj unutrašnjosti za koje su Jusuf I (1333-1354) i Muhamed V (1354-1391) potrošili ogromne iznose.
 Dok palata zamka s polja izgleda jednostavno,pa čak i odbojno,dotle se unutrašnjost dvorišta,dvorane i galerije nadmeću u svojoj ljepoti ukrasa arabeske i azulehoesa i pločica šarenih boja.
U kamen uklesane ili od gipsa napravljene arabeske zadivljiju svakog ko posjeti ovaj zamak i ako on ne razumije smisao ornamenta i slovnih znakova.

Hans Kristijan Anderson jednom je Alhambru nazvao okamljenim bazarom čipke.
Marvi,narod koji je došao iz pustinje,bili su zadivljeni vodom i koristili su svaku priliku da u palatama,gdje god je moguće,postave fontane,mirne ribmjake i pjenušave kaskade.
U ribnjacima Alhambre ogledaju se umjetnički detalji arkada i kupola,a fontane sa mnoštvom sićušnih vodenih kapljica koje hlade vreo vazduh andaluzijskog ljeta.
Arhitekti koji su gradili Alhambre,su sa velik umjećem svakom dijelu grđevine  uz pomoć svjetlosti,vazduha i sijenke,podarili sopstveni lik.

Graditelji su učili iz prirode,a to se vidi na primjeru svodova prekrivenih stalaktitima,koji se mogu naći samo u islamskim građevinama.
Svod u dvorani dve sestre ima (najveći od svih  marvarskih stalaktitskih kupola) oko 5000stalaktita,ali možda je još  ljepši ogroma svod  iznad Sala de los Abencerajes.
U nju se ulazi kroz dvoranu,koja je nazvana po moćnoj aristokratskoj lozi Grande,i kroz kapiju poznatog Patio de los Leones,lavljeg dvorišta.
Savaka dvorana,soba i  svako dvorište u Alhambru je različita.
U Dvorištu mirta,imaju dva žbuna,koji prate uzdužne strane ribnjaka(on je opsan bijelim mramorom) ,u kojem se ogledaju elegantni stubovi arkada.

Praougaoni  tore de komeres nalazi se iznad jednog kraja ribnjka i u njemu se nalazi osamnest metara visoka Sala de los Embajadores (dvorana izaslanika).
Ukrašena je veličanstvenom kupolom od ariškog drveta i u njoj su mavarski vladari primali strane velikodostojnike, i zbog toga ona se još zove Dvorana prestola.
Arkade koje okružuju dvorište unutra kraljevske zimske odaje nose 124 stuba,a na  uzdužnim stranama dvorišta nalaze se dva paviljona sa kojih gledate fontanu i umjetničke arikade.
Lavlje dvorište je svoje ime  dobilo po dvanest mermernih lavova,koji nose posudu i fontani i sami izbacuju vodu  u uski vodeni tok,koji okružuje lavlju fontanu.

Frazasi (čudesan podzemni svijet)

U divljim klisurama stijena Frazasija nalazi se ulaz koji vodi u bajkoviti podzemni vjet,gdje se nalaze predivne tvorevine od sige,koje čine fantastičan spektar boja i oblika.
Speolozi su ove pećine pronašli početkom sedamdesetih godina dvadesetog vijeka,koji se svojim zamršenim hodnicima i sigama ukrašene dvorane prostiru kroz krečnjački masiv centralnih Apenina.
Istraživaći su kroz blato do koljena i kristalno bistre pećinske potoke i prolazeći kraj snježno bijelih siga,koje su zadivljujuće ljepote,prešli više od trinest kilometara u unutrašnjosti masiva.

U međuvremenu je pećina postala pristupačna za razgledanje i posjetioci mogu da se dive ovom čudu prirode i u svoj njegovoj raskošnosti.
Sentino,pritoka Esina,svojom upornom erozijom je prosjekao tvrde slojeve krečnjaka u centralnim Apeninima,i tada je na dnu svog klanca napravio  ulaz u pećinu.
Kraj tog mjesta,na skoro okomitim stjenovitim zidovima otvaraju se tamna vrata drugih pećina.
U blizini ulaza u staru pećinu Frazasi  nalazi se kapela  Santa Marija del Frasassi,to je građevina iz jedanestog vijeka u ulaznoj dvorani.
Papa Lava XII je izdao nalog da se izgradi neoklasicistički hram,a građen je od 1823-1828 godine.
Vjerovatno su pećine u davnim vremenima bile pećinsko svjetlište.

Krečnjački masiv u kojem su podzemni vodotokovi stvorili pećine je tipični krastni predjeo.
U stijene i u litice urezanu su neobični žlebovi,na tlu na mnogim mjestima zjape nedokučiva krastna okna,rijeke na mistriozni način nestaju u podzemlju,a na drugim mjestima rijeke  se pojave u karstnim izvorima.
Svi oblici karsta su povezeni sa svojim načinom postanka,pa tako i različite Frazasi pećine pripadaju karstnom sistemu Fujme-Vento i one su međusobno vjerovatno povezane sa hodnicima.
Jedna od najljepši pećina u Italiji je Grotta Grande del Vento,to je velika pećina vjetra i nalazi se nedaleko od  Frazasi pećine.

Frazis pećine postale su poznate kao i paraistorijsko nalazište.
U nacionalnom muzeju u Ankoni izloženi su oružije,alati i ostaci skeleta koji su iskopani ispod pećinskog blata.
Kaskade od sige i vodopadi od sige su poput Nigerijskih vodopada u velikoj pečini vjetra.
Ponekad se ćini da stalaktiti i stalagmiti rastu jedan prema drugom,i oni se u jednom trenutku sjedine i dobije se vitak stub od sige.

 

Monblan(Bijeli div)

Monblan je najviša planina u Evropi,a istovremeno je i najviši vrh Alpi.
Vrhovi su prekriveni sa snjegom i obasjani su sa suncem,svjetlucaju i na njoj se nalaze  smaragdno zelena jezera i ledenoplavi glečeri.
Tako su Alpe opisane u turističkim vodićima i tako ih doživljavaju milioni turista.
Alpski greben se skoro 1200km u dugačkom luku prostire popreko kroz Europu.Sedam država imaju udio u golemoj planinskoj barijeri,a te države su: Francuska ,Italija ,Švajcarska, Lihtenštajn,Njemačka,Austrija i Slovenija.Sniježna polja i glečeri su  dio slike Alpskih predjela.Bijeli div(Monblan ili Monte Bjanko)na sebi imaju oko dva tuceta glečera,a među njima je čuveni Mer D Glas,pa istinsko Ledeno more i njihovi izbrazdeni glečerski jezičci dopiru u dolinu ispod Šamonija.

Glavni vrh Malpski greben Monblana je sastavljen od kristalnih škriljaca,koje kad su pod uticajem ledene klime se razlažu u oštre vrhove i špicaste stijene koje liče iglama.Negdje se ispod tih škriljaca pojavljuje granit,koji tada stvara blaže predjele.Da bi se popeo na Monblan potrebno je najmanje pet sati,ali za iskusne on neprestavlja neku teškoću.
Sela koja su najviše nastanjena u Alpima nalaze se na  visini oko 2150m.Iznad te visine  ima bezbroj katunskih naselja ,ali se u jesen  prije nego što dođu mraz i zima napuštaju.
Interesovanje za planinu Alpe i za planinarenje na njoj probudilo se tek u 18 vijeku.
Prvi planinari na Monblanu pojavili su se nekoliko godina prije Francuske revolucije.Titulu Bijela planina ona nosi više od 200godina.

Yucatan

Yucatan je Meksički poluotok,na kojem se nalaze tri savezne države:Yucatan,Campeche i Quintana Roo.

On je domovina drevnih Maya,te očarava arheološkim ostatcima,mirisnim hacijendama i modernim gradovima.

Yucatan pruža drugačiji odmor,tu su tople noći na hacijendam,žarki dani na beskrajnim plažama,takođe nudi i pustolovinu i mistiku.U džungli se nalazi moderni hotel,a u blizini njega se nalazi divljina u kojoj žive domoroci,koji kao da su izronili iz prošlosti.

 Merida je glavni grad Yucatana.Yucatan je izdvojen sa svojim načinom života od ostalog dijela Srednje Amerike.U toj državi kultura Maya je bila snažno ukorenjena,tako da je čvrsto utisnuta u običaje starosjedilaca i njihovih potomaka.

Kultura Maya najviše dolazi do izražaja kada su proslave praznika,i tada su gradovi ukrašeni sa mayanskim sinbolima,a ljudi tada prinose hranu svojim bogovima.

Starosjedioci uglavnom govore mayanskim jezikom,ali službeni jezik je španjolski.

Gradovi kao što su Cempecha,Meride,Playa del Carmen i Cancuna imaju aerodrom,muzeje,restorane,noćne klubove,kao što imaju svi ostali velegradi.

Manji gradovi su poznati po tajanstvenim ruševinam,vodi,sa tradicionalnim načinom života,a starosjedioci su jako gostoljubivi.

Jedna od najveći posebnosti su Cenotes(podzemne vode),a one spadaju u prirodna čuda.

One teku kroz špilje,koje su ukrašene sa zidovima od stakla i stalgamita,i njihovi izvori su atrakcija kao oaza u pustinji.

Najpoznatiji spomenik mayanske kulture je Chichen Itza,a to je grad sa brojnim svetištima,piramidama i zvjezdarnicama.

Ako imate avanturističkog duha,onda smještaj potrežite u drvenim kolibama,ali tu nećete spavati u krevetima,nego u mreži,koja je razapeta između dva zida.

Yucatan je sigurno mjesto,ali je ipak preporučljivo stići u hotel prije mraka.

Otok je najbolje istražiti sa unajmljenimautom ili autobusom.

Kamene građevine na hridima su čest prizor na Yucatanu.

Kada šetete obavezno ponesite šešir,suncobran i flašu osvježavajućeg pića.

Obavezno se okupajte u cenotesu ili provedite bar jedan dan na plaži.

Dablin

Dablin je glavni grad Irske i on je vjekovima bio dio borbe između Iraca i Engleza.

U Dablinu jedino može da vam se ne svidi klima,ali i ta vlaga doprinosi utisku da se pedeset nijansi zelene boje stapa jedna u drugu i to je jedan od razloga zašto Irsku nazivaju Zelenim ostrvom.

Dablin je mješavina tradicionalnog i savremenog,kosmopolitskog i lokalnog i vrlo ga je jednostavno razgledati pješice.Tu su poznati autohtoni Irski pabovi.Kada hodate gradom(ili danu ili noći)skoro istovremeno možete čuti zvuk mobilnih telefona,gajdi,milozvučnih frulica, to sve upotpunjava po koji veseli Irac sa kriglom piva(obavezni rekvizit).

U dablinu ne možete naći smeća po ulici,pa dobijate utisak da je to najčistiji grad na svijetu.Dablin je intezivan i po danu kao i noću.Tu mase ljudi idu žurno ulicama,svirači uveseljavaju prolaznike,a i prodavnice suvenira su uvjek pune.

Turusti posjećuju i Trinity College,jedan od najpoznatijih svetskih uiverziteta,koji je osnovan 1592.Nacionalni muzej Irske jedana je od kulturnih znamenitosti,koji nikako ne treba zaobić u razgledanju Dablina.U njemu se nalazi bogata kolekcija Irskih antikviteta koje datiraju iz 7000 godine pre nove ere.U tome muzeju nalazi se i soba dječije literature.

Carski dvorac u dablinu je izrađen 1204 godine po naredbi kralja Džona.Veći dio dvorca je obnovljen u 18 vjeku.Sačuvan je samo Record Tower,toranj koji se nalazi pord Chapel  Royala,gotske kapele iz 19 vjeka.

U Dablinu ne možete naći zgradu čija visina prelazi tri sprata,jer su sve građene u gregorijanskom dobu,kada su bile u modi niske zgrade i široke ulice.Pre 18 vjeka u Dablinu su sačuvane građevine Dablinskog dvorca,Hristova crkva i Katedrala Svetog Patrika.

Jedan od retkih izuzetaka  je velika Ginisova pivara,u kojoj se proizvodi  orginal crno pivo Guinness,koje je nekoliko puta proglašeno najboljim pivom na svijetu.Na Vrhu pivare nalazi se zastakljeni pab sa kojeg se pruža predivan pogled na Dablin,koji će vas oduševit kada ga posjetite.

Dablin je najposjećeniji u martu,kada slave dan svog zaštitnika svetog Patrika,koji je zaslužan za širenje Hrišćanstva u Irskoj.Ako pješačite po Dablinskim ulicama,budte oprezni,jer zeleno svjetlo na semaforu traje samo 3-4 sekunde.

Koncerti u Dablinskom dvorcu i drugi nastupi na raznim lokacijama održavaju se u maju i junu u sklopu muzičkog festivala Energy.

Planina Jahorina

 Jahorina je najpoznatija turistička destinacija u RS,BiH.

 Na njoj su se održavale zimske olimpijeske igre 1984.Ova planina ima odlične uslove za alpsko skijanje i skijaško trčanje(treking).

 Ona je jedna od najviših planina u Bosni i Hercegovini,a njen najviši vrh doseže visinu od 1916m.Jahorina pripada Dinarskom planinskom sistemu.

Od Sarajeva je udaljena 28km.Jahorina je ljeti prekrivna sa preljepom gustom i zelenom travom,a zimi se na njoj može naći  i do 3m visok snijeg.Kada zimi dođete na planinu Jahorina uvjek vas dočeka preko dvadeset kimometara skijaške staze,sa četiri ski-lifta i četiri dvosjeda koja svaki sat mogu da prevezu oko 7500skijaša.Olimpijski centar Jahorina će vam omogućiti da u njihovim ski rentalima(koji se nalaze blizu staze)možete iznajmiti svu skijašku opremu.Tu se nalaze i profesionalni instruktori skijanja koj vas mogu naučiti da u potpunosti uživate u skijanju i drugim zimskim sportovima.

U blizini skijaški staza se nalaze se gril kućice sa sunčalištima, u kojima će te moći narućiti jela sa roštilja,kao i tople i hladne napitke.

Staze za skijanje i blage padine tj. Rajska dolina su uvrstile Jahorinu među najljepše i najpoznatije ski centre.

Na ovoj planini se nalazi veliki broj kafića koji su etno stilu,kao i restorana koji su u planinskom stilu,sa domaćom kuhinjom.Tu se takođe mogu i naći diskoteke sa raznom muzikom od narodnjaka pa do techo muzike.

Nigdje nećete naći bolje gostoprimstvo,ugodjaj i  provod kao na Jahorini.Tu se nalaze i razne aktivnosti kao što su:alpsko skijanje,sankanje,noćno skijanje,skijaško trčanje,pa ko voli i grudvanje koje nikom neće smetati.Možete da uživate i u prekrasnim šetnjama po planini kao i u kupovini u specijalizovanim trgovinama.

Zimska sezona je otprilike od 15decembra  do 15 aprila(sve zavisi od snježni uslova).

Još nije poznato kad je Jahorina turistima ljepša ljeti kao cvjetna bašta koja je puna mirisa i zelenila ili zimi kao snježna kraljica. Ljepote prirode koje se nalaze na planini Jahorini se ne mogu opisati sa rećima,to se može samo vidjeti i doživjeti svako na svoj način.

Ljeti je Jahorina pogodna za šetnju,berbu šumski plodova,kao i za berbu ljekovitog bilja i za visinske pripreme sportista.Takođe ljeti možete uživati na pikniku uz bogate planinske izvore.

Banja Vrućica(Teslić)

Banja Vrućica je jedno od najpoznatiji turistički mijesta u BiH.Nalazi se u Tesliću(RS,BiH).Okružena je sa prlijepim zelenilom i blagim brežuljcima.Poznata je po svome Zdravstveno turističkom centru.

Na Banji Vrućici se nalaze se četiri hotela i to Kardijal,Posavina,Srbija i Hercegovina.

Najveći od ovih hotela je Kardijal, i u njemu se  održavaju mnogi kulturno-sportski susreti i razni seminari.

Na Banji Vrućici se održavaju razne manifestacije,a među njima su:

*Sabor izvornog narodnog stvaralaštva

*Likovna kolonija

*Priprema sportaša raznih disciplina

*Seminari računovođa RS i drugi seminari

*Sportska natjecanja raznih gospodarskih grana.

Na Banji Vrućici se takođe mogu naći i pivatni smještaji,i tu gosti mogu sami sebi da spremaju hranu.

Voda koja se nalazi na Banji Vrućici uspješno liječi bolesti srca i krvotoka,reumatske bolesti,stomačne bolesti,šećerne bolesti.

Na Banji je umjereno kontinetalna klima,nalazi se puno zelenila i zato ima  mnogo  svježeg i čistog vazduha.Tu se nalaze mineralne kupke u bazenima i kadama,takodje još imaju parafinseke i terapeutske kupke i podvodene masaže.Na Banji se nalazi izvorište kiseljaka koji stanovnici Teslića jako mnogo koriste za piće,a naravno piju ga i mnogi turisti.